..... Geceyi bu dostlarla geçiriyorsak, bu
gerçekten böyle olmasını istediğimiz
içindir. Çoğu zaman
onları içimizden gelmeden terk etmeyiz. Ve onlardan ayrıldığımızda dostluğu çirkinleştiren şu: - Acaba hakkımızda ne düşündüler? – Kabalık ettik mi? – Bizden
hoşlandılar mı? gibi düşüncelerden hiçbiri ya da başka birine yeğlenip unutulmak korkusu söz konusu
olmaz. Dostlukla ilgili tüm bu çalkantılar okuma denen bu saf ve huzur verici
dostluğun eşiğinde son nefeslerini verir. Saygıya
da son: Moliere’in söylediklerine sadece tam olarak gülünç bulduğumuz ölçüde güleriz, bizi sıktığında sıkılmış bir hava takınmaktan gocunmayız, ve
onunla birlikte olmaktan ne zaman ki gına gelir, ne dehası ne şöhreti varmış gibi onu hemen eski yerine
bırakırız. ....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder